Vandaag de eerste dag van het ‘verplichte’ thuiswerken. Ik moet persoonlijk wel even wennen. Normaal begin ik de dag met net iets te gehaast opstaan. Dan snel mijn tas inpakken en hup de fiets op richting het station op weg naar mijn werk.
Nu valt dit ritme weg en ik kan daardoor ook rustiger opstarten. Het voelt een beetje onwennig en zit eigenlijk al vroeger aan het werk dan normaal. De tijd van het reizen is weggevallen.
In eerste instantie merk ik dat het onwennige gevoel vooral te maken heeft met vragen als hoe ik nu mijn werk ga indelen. De afspraken en overleggen gaan immers niet door, dus het werk zal op een andere manier voortgezet moeten worden, maar hoe? Alternatieven moeten worden bedacht om toch voortgang te kunnen boeken. De gewenning en vaste patronen zetten mij even op het verkeerde been. Het maakt onrustig nu ik plots een verandering moet aanbrengen in hetgeen ik altijd doe. Ik heb letterlijk last van opstartproblemen.
Ik zit aan de eettafel en staar naar het scherm van mijn laptop. Mijn gedachten gaan eigenlijk overal over en kijk een beetje rond in mijn huiskamer. Toch fijn om lekker thuis te zijn bedenk ik mij. Het geeft op één of andere manier toch ook wel rust. Ik hoef mij niet te haasten voor de trein of te rennen naar de volgende afspraak. Ik heb zelfs meer ruimte om mijn tijd anders te besteden die ik normaal gesproken in de trein doorbreng. En terwijl ik mijn gedachte zo eens voorbij laat trekken, zie ik ondanks de nadelen ook steeds meer voordelen. Al weekt dit het onwennige gevoel nog niet helemaal los.
Ik besluit een ommetje te gaan maken in de pauze. Iets wat ik op het werk zelden doe. Tijdens mijn wandeling kom ik allerlei mensen tegen die ook lekker aan het wandelen zijn en ze lijken te genieten. Moeders en vaders met kinderen op de fiets, samen in het parkje spelend, tijd voor elkaar hebben. Of mensen gewoon lekker alleen aan het genieten van de omgeving.
Terwijl ik mensen passeer valt mij op dat er wordt gegroet, mensen kijken elkaar aan en er lijkt ontspanning te zijn. Hoe anders is dat als ik onderweg naar mijn werk ben. Haast niemand kijkt meer op van zijn/haar mobiel, er wordt bijna geen goedemorgen meer gezegd als je naast iemand gaat zitten. Dit is toch echt een stuk prettig. Mensen die je aankijken en je vriendelijk groeten. Het lijkt iets simpels en het heeft een groot effect op mij.
Bij thuiskomst voel ik mij rustiger en ik heb meer ruimte om creatief naar oplossingen te kijken. Hoe belangrijk is het om die rust te voelen en met een ander soort gezonde aandacht aan het werk te gaan, bewuster en met meer creativiteit. Het voelt goed en hoe simpel was het om dit gevoel te laten ontstaan. Even een stukje bewegen waardoor er rust in mijn hoofd en lichaam is ontstaan. Met hernieuwde energie weer aan de slag!
En jij? Wat doe jij met de tijd die je nu niet aan het reizen kwijt bent? Waar kun jij nu meer van genieten?
Probeer ook eens te starten met dagelijks een half uurtje buiten te wandelen en te ervaren wat het jou oplevert.
Bouwen aan je mentale veerkracht? De kracht van de natuur en hoe de natuurlijke omgeving…
In de natuur zijn is van toegevoegde waarde voor je persoonlijke groei naar mentale weerbaarheid.…
Het pad naar persoonlijke groei en mentale weerbaarheid kan vaak lijken op een reis door…
In de natuur lijkt transformatie geen moeite te kosten. Je ziet de verandering bijna onder…